Pokémon Legends: Arceus geeft meer vrijheid dan menig openwereldgame

Dat is den slotsom na zo’n 35 uur te den spel gestoken te hebben voordat den review op zustersite Power Unlimited. Legends: Arceus is te ene notendop ene verrassend leuke spel diegene op ene prettige methode veel conventies van den serie loslaat. Althans, zoals mijn visie. Weldra verschijnt er namelijk ene officieel vonnis van collega Wesley op Gamer.nl, dus vasthouden den webstek te den gaten voordat ene algemener beeld van den spel.

Ergens wasgoed ie ene teleurstelling dat Spel Maniak toneelspelers noch loslaat te één uitgestrekte wereld. Zeker omdat ie promotiemateriaal noch onder zetels of zandplaten steekt dat ie is geïnspireerd vanwege The Legend of Zelda: Breath of the Wild, nog eeuwig ene van den uiterst overtuigende openwereldspellen uiteindelijk geproduceerd. Nee, Legends: Arceus bevatten te positie daarvan vijf uiteenlopende, kleinere werelden vol pokémon wegens te onderzoeken. Ventilatoren betichtten ontwikkelaar Spel Maniak daarom voordat den zoveelste keer van liegen plus ie sentiment wasgoed te visite zoals verschijningsvorm – mee wegens ie technische opzicht van den spel – vrij ontkennend.

Wanneer jij Legends: Arceus eenmalig te handen hebt, blijkt echter stap hoe ‘vrij’ den gameplaycyclus van den spel aanvoelt. Veel ontwikkelaars plus uitgevers definiëren ‘vrijheid’ indien den optie wegens te gaan plus staan waar jij maar wil, of den potentie wegens missies op zelfgekozen volgorde te spelen. Dat terwijl ie te den meeste openwereldgames vaak neerkomt op ie volgen van ene pijltje, ene stip aan den horizon of zelfs ene GPS diegene den kortste route zoals jij bestemming weergeeft. Jou kunt zulke hulpmiddelen uiteraard uitzetten, maar den meeste games zijn ginds natuurlijk helemaal noch voordat ontworpen. Zonder ene icoontje op den ticket wordt ie zoeken zoals den volgende missies voetgewricht frustrerend.

Uiteraard biedt geen enkele spel totale vrijheid; ie gaat namelijk wegens den waan dat jij van alles kunt verrichten hierbinnen den perken van ene spel. Weliswaar is Pokémon Legends: Arceus erin ene stuk overtuigender dan veel vergelijkbare titels. Ter elk van den vijf gebieden wordt toneelspelers simpelweg losgelaten wegens den eerste Pokédex uiteindelijk samen te stellen vanwege monsters te vangen, verslaan, voedsel te geven plus andere, soortgelijke opdrachten te voltooien. Den bevindingen rapporteer jij vervolgens aan den lokale professor, alvorens jij terugkeert zoals ie gehucht wegens jij voordat te klaarmaken op ene volgende tocht.

Ter den praktijk ligt er daarom verrassend weinig druk op jij avontuur. Er wandelen talloze verschillende pokémon te den wildernis, diegene variëren te volume, voorliefde voordat voedsel plus rijrichting ten opzichte van den trainer, plus voetgewricht dominant zijn zodat jij zij kunt ontdekken. Ie is aan den speler welke soort zij op den hielen zitten, welke zij met onheil voordat inherent leven ontwijken – wilde pokémon vallen jij nu lijfelijk aan – plus te welk tempo zij den Pokédex vullen. Legends: Arceus doet ermee ontzettend denken aan New Pokémon Snap: gewoon lekker op safari gaan, zonder prangende zaken.

Uiteraard zijn er hoofd- plus zijmissies wegens ie vertelsel voort te voortstuwen, dat zoals vanouds escaleert totdat ie redden van den ganse wereld. Vooral den zijmissies zijn interessant qua opzet. Ie gros daarvan schenken namelijk subtiele hints wegens ene bepalend soort te vangen of ene tal zeldzame grondstoffen te verzamelen, waarna jij wederom zelf op ontdekkingstocht gaat. Dat te tegenstelling totdat den gemiddelde zijmissie, diegene jij vaak op padachtige stuurt zoals ene specifieke locaties plus alweer ene route voordat jij uitstippelt.

Dat brengt ene stukje verwondering met zichzelf mee dat den Pokémon-franchise te den afgelopen jaren is kwijtgeraakt. Waar jij te den eerste pakweg viertal generaties aan games nog uitzichtloos kunt verdwalen te grotten plus ene stoer tal optionele gebieden kunt opzoeken, zijn den uiterst recente titels den definitie van lineair.

Legends: Arceus brengt ginds met ene fris concept verandering te. Ie is mogelijk wegens vanwege ie vertelsel te racen plus ene prima tijdstip te hebben, maar ie uiteindelijke doelwit blijft wegens den verschillende moves, vormen plus andere eigenschappen van elk soort pokémon vast te leggen. Dat jij den gehele Pokédex moeten vullen wegens ie daadwerkelijke einde van den spel te mogen zag, zegt toereikend.

Ie is den vraag te hoeverre Spel Maniak ie aandurft wegens den vernieuwde formule overheen te hevelen zoals den negende mensenleven rpg’s. Legends: Arceus voelt te dat opzicht aan indien ene proefballon, ene succesvol zijproject waarvan enkele aspecten wellicht hun weg vinden zoals den volgende spel voordat ie uitgestrekte publiek. Ie liefst zie ik ene grootschaligere versie van den spel te ene gloednieuwe regio vol steden plus verschillende landschappen, met behoud van den open opzet diegene Legends: Arceus zo verfrissend maakt. Want wie had dat gedacht: vrijheid te ene Pokémon-game.

Lees straks den review van Pokémon Legends: Arceus.